Een van de coördinaten in het coördinatenstelsel dat uitgaat van de hemelequator. De declinatie van een hemellichaam is zijn hoekafstand ten noorden of ten zuiden van de hemelequator, gemeten langs een grote cirkel die door de beide hemelpolen en door het hemellichaam gaat en dus loodrecht staat op de hemelequator.
De declinatie, aangeduid door de Griekse letter δ (Delta), is positief ten noorden van de hemelequator, negatief ten zuiden.
De declinatie speelt dus voor een hemellichaam dezelfde rol als de geografische breedte voor een punt aan het aardoppervlak.
Bijvoorbeeld, de declinatie van de ster Wega bedraagt +39°, die van Regulus +12°, die van Sirius -17°. In de loop van het jaar varieert de declinatie van de Zon tussen de uiterste waarden +23°26′ en -23°26′.
Op sterrenkaarten en in sterrencatalogi worden de posities van sterren aangegeven in rechte klimming en declinatie. Dit geldt ook voor efemeriden van planeten, planetoïden en kometen.
De declinatie van een ster verandert langzaam in de tijd omwille van de *precessie*. De declinatie van Regulus, bijvoorbeeld, bedraagt +11°58′ in het begin van het jaar 2000, maar zij zal gelijk zijn aan +11°52′ in het begin van het jaar 2020, en aan +11°28′ in het begin van het jaar 2100.